macierzyństwo po firlikowemu
Poroniłaś. To boli, boli jak cholera, bo nie takiego zakończenia się spodziewałaś. Miałaś plany, jakieś wyobrażenia, a zostałaś z niczym. Ronisz kolejny raz. I jeszcze raz, i jeszcze…Ciężko w jednym zdaniu zamknąć jak się z tym wszystkich czujesz. Ja czułam, że moje łono jest cmentarzyskiem i bardzo zwątpiłam w swoje kobiece kompetencje. Ale najgorsze było…
Nie masz pojęcia, co powiedzieć kobiecie, która poroniła? Przeczytaj proszę ten tekst!
Im dalej zawędrujemy w życiowej podróży, tym więcej doświadczymy narodzin, a tym samym śmierci. Im więcej radości, tym więcej bólu i na odwrót. M. Scott Peck „Droga rzadziej przemierzana” Jeśli trafiłaś na ten post, to pewnie nie potrzebujesz żadnego wstępu. Tylko Ty znasz ogrom swojego cierpienia – psychicznego i fizycznego. Chciałabym Cię tylko wirtualnie…
Kiedy już wiesz, że wyłącznie pozycja horyzontalna może uratować twoje dziecko, zostajesz sam na sam ze swoimi myślami i lękami. Zamknięta w czterech ścianach, skazana przede wszystkim na własne towarzystwo oscylujesz między fiksacją a depresją. Co zrobić, żeby wytrzymać kilka miesięcy w bezruchu, bez codziennej dawki bodźców, do której przywykłaś? Jak wytrzymać w ciąży, kiedy…
Podobno resort zdrowia wziął się za uregulowanie sytuacji kobiet, które poroniły bądź urodziły martwe lub niepełnosprawne dziecko. Zgodnie z projektem, który przekazano do konsultacji społecznych szpitale będą miały obowiązek zapewnić takim pacjentkom szczególną opiekę. Co to dokładnie oznacza? Między innymi osobną salę (tak, by nie dzieliły jednego pomieszczenia z kobietami ciężarnymi lub tymi, które urodziły…
Poronienie to delikatny temat. Nie porusza się go, ot tak, przy herbatce. Bywa, że pozostaje tematem tabu, którego się nie podejmuje albo unika. Nie jest to zdrowa sytuacja przede wszystkim dla kobiety, która doświadczyła straty. Bardzo bym chciała, żeby Firliki przełamały milczenie, żeby oswoiły z tym zagadnieniem nie tylko zranione, niedoszłe mamy, ale również najbliższe…
Miałam sen, a ściślej koszmar. Przyśniło mi się, że urodziłam (choć właściwszym słowem byłoby „wydaliłam”) dziecko. Połączone ze mną pępowiną maleństwo (miał chyba z dziesięć centymetrów) niosąc na rękach, próbowałam dowieźć do szpitala. Po drodze oczywiście same przeciwności, wertepy i kłody – absurdalne na miarę snu. Finału nie było, bo się obudziłam. Dobre parę chwil…